Bij terugkomst vroeg een collega van me hoe mijn vakantie was geweest. Ik had veel verhalen te vertellen, ik had volop genoten. Ook vroeg hij waaraan ik onderweg heb gedacht. Mijn antwoord was dat er soms van alles door mijn hoofd gaat, maar één gedachte of ervaring is me heel erg bijgebleven. Die heb ik met hem gedeeld, maar wil ik ook graag met jou delen.
Één van de toppen waar ik naartoe ben gelopen is de Mont Ventoux, de kale berg. Een berg die bovenop de top lijkt op een maanlandschap, met heel veel losse stenen. Bovenop de berg was het zo’n 5 graden. Met windkracht 6 tot 7 is het daar echt koud. Na kort op de top te zijn geweest, zijn we weer snel begonnen met de afdaling zodat we het weer warmer zouden krijgen. Zo’n 300 meter na de top zette ik mijn voet niet goed neer en ik ging door mijn enkel. Er ging van alles door mijn hoofd. Vooral dat ik nog 14 km hard te lopen had voordat ik weer beneden in het dal was. Gelukkig viel het mee en voorzichtig heb ik mijn weg kunnen vervolgen. Wat rustiger aan en wat behouden. Maar het ging.
Aandacht
Tijdens die afdaling was ik constant alert hoe en waar ik mijn voet plaatste. Want als mijn voet niet helemaal recht stond dan voelde ik de pijn. De omgeving op de Mont Ventoux is genieten. Bovenaan het maanlandschap dat langzaamaan verandert in een mooie groene omgeving. Dat maakt dat ik graag rondkijk en geniet. Soms keek ik ook te ver vooruit, want ik wist welke weg we heen waren gekomen en daar zaten veel steile stukken bij met rotsen en stenen en ik was benieuwd of ik daar al was. De momenten dat ik te ver vooruit keek, werd ik direct geconfronteerd met mijn pijnlijke voet. Want ik lette even niet op waar ik mijn voet plaatste… Achter mij liepen soms mijn medelopers. Ik hoorde de stappen die zij zetten en soms waren we ook aan het kletsen. Dat maakte dat ik mijn aandacht weer verlegde naar achteren. Je begrijpt al, ook daarbij voelde ik mijn voet.
Niet alleen fysiek waren er momenten waarop ik aandacht had voor de weg ver voor mij of dat wat achter mij was. Ook mentaal gebeurde dat. Hoe zou het de komende dagen gaan met mijn enkel? Zou ik nog wel het programma kunnen volgen wat gepland was? Hoe zou mijn enkel reageren? We hadden nog leuke bergen te gaan, waaronder de Alp d-Huez, en dat wilde ik ook graag meemaken. Naast dit vooruit denken, was ik soms ook bezig met mijn misstap: "Hoe had dat kunnen gebeuren?" En keek ik terug op dat wat we al allemaal hadden gelopen. Deze momenten, maar ook de momenten van het vooruitkijken maakten dat ik minder bezig was met het hier en nu. En dus ook minder aandacht had voor het neerzetten van mijn voet. Met alle consequenties.
Hier en nu
In mijn coaching en begeleiding van mensen heb ik het vaak over het leven in het hier en nu. Dat het goed is om terug te kijken naar het verleden maar daarin vooral na te denken over wat dat betekent voor het punt waarop je nu staat. Wat wil je ervan meenemen, wat leer je ervan? Ook is het goed om de toekomst voor ogen te hebben, weten waar je heen gaat. Maar ook hierbij vooral aandacht voor waar je nu bent, en wat je eerste stap is die je te zetten hebt. Op de Mont Ventoux heb ik zelf mogen ervaren hoe belangrijk het is om te leven in het hier en nu en daar vooral mijn aandacht bij te houden. Welke ervaringen heb jij hiermee? En welke neiging heb jij, vooral terug of achterom kijken of ben jij juist iemand die in de toekomst leeft? Hoe is het voor jou om je aandacht te houden bij het hier en nu?
Samen met Mensium kun jij aan jouw droom werken. Bij Mensium hebben we een aanpak ontwikkeld voor verschillende situaties op het gebied van arbeidsmobiliteit & begeleiding.